بیست‌و‌هشتمین جلسه از سلسله جلسات هم‌اندیشی با موضوع “نگارش و دستور زبان” برگزار می‌گردد.

در هم‌اندیشی با موضوع «نگارش و دستور زبان» علی‌اشرف صادقی، علاءالدین طباطبایی، امید طبیب‌زاده و محمدمهدی مرزی به سخنرانی خواهند پرداخت.

نقش اصلی زبان ایجاد ارتباط است. اما در کنار آن زبان در تفکر نیز نقشی بنیادین دارد. میان گفتار و نوشتار دست‌کم یک تمایز اساسی و معنی‌دار وجود دارد: گفتار، ناخودآگاه و خود‌به‌خودی است اما نوشتار عموماً خودآگاهانه و ازروی تأمل است و با تفکر ارتباطی مستحکم‌تر دارد. ساخت‌هایی که در نوشتار به‌کار می‌رود غالباً پیچیده‌تر است و رعایت قواعد دستوری در آن‌ها آگاهانه‌تر است.

پیرو این موضوع، دربارۀ رابطۀ میان تفکر و نوشتار به اختصار بحث می‌کنیم و سپس مواردی از اشتباهات دستوری‌ای را که در نوشته‌های امروز بسامد نسبتاً زیادی دارد شرح می‌دهیم.

بدیهی است که فارسی گفتاری خاص گفتار است و قاعدتاً نباید از آن در فارسی نوشتاری استفاده کرد، اما واقعیت این است امروزه در دو مورد از فارسی گفتاری در نوشتار فارسی استفاده می‌شود:  یکی در دیالوگ‌های داستان‌ها که آغاز و رواج این مورد به کم‌تر از صد سال پیش بازمی‌گردد، و دیگری در رسانه‌های جدید همچون پیامک‌ها و ارتباطات اینترنتی که در همین یکی دو دههٔ اخیر بسیار و به ناگهان رواج یافته است.  مورد اول از زمرهٔ صناعات ادبی است،  و مورد دوم پدیدهٔ نوظهوری است که در آن فارسی گفتاری تقریباً بطور تمام و کمال مبدل به گونهٔ جدیدی از فارسی نوشتاری شده است.

در این برنامه دربارۀ ماهیتِ کم ‌و بیش یکسانِ زبان‌شناختی این دو شیوه بحث می‌کنیم، سپس با متمرکز شدن بر مورد نخست، به بررسی آراء گوناگون در مورد شکسته‌نویسی در داستان‌های فارسی می‌پردازیم، و آنگاه برای یافتن احکام مربوط به شکسته‌نویسی در این داستان‌ها، نگاهی می‌اندازیم به سیر شکسته‌نویسی در داستان‌های فارسی از۱۳۰۰ تا۱۳۹۵ .

این هم‌اندیشی ساعت 16:30، 4 اسفند 95 در محل انتشارات فنی ایران واقع در خیابان مطهری، خیابان میرعماد، شماره 24 برگزار خواهد شد.

لطفا برای ثبت نام با شماره 88505055 داخلی 1129، 1200، 1121 تماس بگیرید.