ماجراهای پویان آموزگار کودکان و بزرگسالان شد.

بدری مشهدی، مؤلف مجموعه‌ی «ماجراهای پویان» به نقش کتاب‌های مهارتی در پر کردن خلاء‌های آموزشی اشاره کرد و گفت:«سرمایه‌گذاری درست بر روی آموزش و پرورش خردسالان و کودکان، عواید بلند مدتی دارد که سال‌ها از آن‌ها غافل بوده ایم.»

به گزارش روابط عمومی انتشارات فنی ایران (‌کتاب‌های نردبان)، مجموعه‌‌ی پویان که تاکنون دو عنوان از آن منتشر شده است ، داستان کودکی است که به شناسایی نقاط ضعف و قوت خود و پذیریش خویشتن دست می‌زند. او همچنین شیوه ی رقابت سالم و کارگروهی را یاد می‌گیرد.

مشهدی که سابقه‌ی تدریس در مدارس ابتدایی را دارد، در مورد ضرورت انتشار کتاب‌های با رویکرد مهارتی – اجتماعی عنوان کرد:« کودکان  ما از والدینی با شرایط متفاوت فرهنگی متولد می‌شوند، لذا شبیه هم نیستند. بعضی از کودکان، تک فرزندند. بعضی‌ها معاشرت بیشتری دارند. بعضی‌ها در یک شهر غریب اند. همه ی این عوامل باعث می‌شوند فرزندی که معاشرت بیشتری دارد تعاملات بهتری داشته باشد .پس در محیط اجتماعی رشد بیشتری دارند. خیلی از کودکان «نه گفتن» را بلد نیستند و یاد نگرفته اند در لحظه  از کار خود لذت ببرند. فرهنگ کشور ما به  سمت و سویی رفته است  که  کودکان به سوی کمال‌گرایی می‌روند و توقعات نامتناسب  با مهارت و استعداد خود دارند. .این در حالی است که  کودکان در سایر فرهنگ‌ها متناسب با توانمند‌ی‌شان تشویق و هدایت می‌شوند. با این شرایط  لازم است تا ما در شیوه‌های تربیتی خود  به این چیزها دقت کنیم .»

این نویسنده افزود:« به نظرم کتاب این فرصت را ایجاد می‌کند تا  کودک در لفافه‌ی داستان چیزهایی را یاد بگیرد. ما بزرگترها نیز اگر  به گذشته خودمان رجوع کنیم، می‌بینیم داستان‌ها خیلی خوب در ذهن ما حک شده‌اند. داستان هیچوقت توسط کودک  پس زده نمی‌شود. او با کاراکتر کتاب همذات‌پنداری می‌کند. اما تاثیرات داستان تالیفی در این بین چیست؟ داستان‌های تألیفی چون به فضای فرهنگی و زیستی بچه‌ها نزدیک است ،سبب باورپذیری بیشتر می‌شود. در تولید کتاب باید در نظر بگیریم که خردسال  مفهوم فرهنگ‌های بیگانه و دور را نمی‌داند، لذا  استفاده از فضای ایرانی و نام‌های ایرانی این فرصت را  به او می‌دهد که خلاءهای آموزشی را پر کند.»

مؤلف آثار «کی همه چی را بلده؟»،« همکاری در یک روز شیری» ادامه داد:« در نظر بگیریم که مخاطب دوم کتاب‌ها والدین اند. .والدین و مربیانی که همراه با خردسال و کودک کتاب می‌خوانند به شناسایی نقصان‌های خود دست می زنند و راهکاری برای آن پیدا می کنند.»

مشهدی درباره‌ی تسلط نویسندگان در این موضوع به مواردی اشاره داشت:« نویسنده‌ای که این دست موضوعات را انتخاب می‌کند  باید دغدغه‌ی این کار را داشته باشد. باید به شناسایی کاستی‌ها دراین حوزه دست بزند، جامعه را رصد کند و در اجتماعات خاص حضور مداوم داشته باشد. دقت در رفتارهای فردی و اجتماعی کودکان در این زمینه مهم است. چنین شخصی پس از تجهیز علمی در این حوزه نوشتن را آغاز می‌کند. باید بدانیم سرمایه‌گذاری درست بر روی  آموزش و پرورش خردسالان و کودکان، عواید بلند مدتی دارد که سالها از آن ها غافل بوده‌ایم و کتاب کودک می‌تواند بخشی از این خلاء‌ها را که در کتاب‌های درسی دیده می‌شود؛ پر کند.»

بدری مشهدی در انتهای این گفتگو به سال‌های فعالیت خود در کنار کودکان اشاره کرد:«من حدود ده سال سابقه‌ی تدریس در مدرسه‌های ابتدایی را دارم . فرصت خوبی بود  تا مشکلات و توانایی و تعاملات کودکان  را ببینم. شاید جرقه اولیه‌ی فعالیت در این حوزه نیز  از همان جا شکل گرفت. در آن دوران ما معمولاَ به صورت گروهی کار می‌کردیم و بخشی از فعالیت ما در فضاهای آزاد بود. همین سبب می‌شد تا دانش‌آموزان در کار گروهی، رقابت سالم را یاد می‌گیرند و به شناسایی نقاط ضعف و قوتشان دست بزنند.»

وی به مطالعات گسترده‌ی خود در زمینه‌ی مهارت‌های اجتماعی اشاره داشت: « مجموعه‌ی ماجراهای پویان در یک کارگروه متولد شد. برای نوشتن این اثر من حدود شش ما برروی کتاب‌هایی با موضوعات مهارت‌های زندگی، مهارت‌های اجتماعی و فردی به صورت پیوسته کار کردم. اثر هربار در کارگروه بررسی می‌شد و اگر مغایرت‌های علمی داشت‌، این مغایرت‌ها برطرف می‌شد.»

گفتنی است این مجموعه را محبوبه یزدانی تصویرگری کرده است.