من آخرین بچه‌ی خانه‌ام، همینی که خیلی‌ها به آن می‌گویند ته‌تغاری! ته‌تغاری یعنی کسی که مثل ته‌دیگ، ته تغار باشد و دیرتر به چشم بیاید. شاید هم برای همین پوستم مثل ته‌دیگ سیاه‌سوخته است! وقتی به دنیا آمدم، برادرهایم بزرگ بودند و روی کشتی کار می‌کردند و اصلا نمی‌آمدند با هم بازی کنیم. این‌طوری بود که سمیر شد تنها دوستم...