وسط شهری شلوغ ومعمولی، مثل شهر من، مثل شهر تو، خانه‌ی کوتوله‌ای زندگی می‌کرد با شیروانی نارنجی. دودکش چاقی هم داشت. خانه‌ی کوتوله خانه‌ی عجیبی بود. وقتی آدم‌های خانه کوتوله خواب بودند، یا حواسشان نبود، یا به سفر می‌رفتند، هر چیزی که در خانه‌ی کوتوله بود، جان می‌گرفت و زنده می‌شد. از آباژور و مهتابی و یخچال گرفته، تا شیشه‌ی ترشی و کره و کامپیوتر و... و این‌ جوری‌ها بود که داستان‌های خانه کوتوله با شیروانی نارنجی شکل می‌گرفت. داستان‌هایی درباره‌ی آدم‌ها و وسایل زندگیشان...