یک چیزی که بابا هیچ وقت برایم نخرید، یک لیوان آب‌ انار، از کافه‌های اول درکه بود، هر هفته می‌گفتم، هر هفته هم بابا تو مسیر بازگشت، دستم را می‌گرفت می‌برد تره‌بار نزدیک خونه و چهارتا انار می‌خرید، می‌نشستیم روی نیمکت‌های محوطه‌ی مجتمع خودمون، دونه‌های انار رو از تو پوستش می‌خوردیم، بعدش من اجازه داشتم  با دست‌های اناریم روی صورت بابا نقاشی بکشم. بابا می‌گفت: تا وقتی دندون سالم تو دهنمون داریم و خدا رو شکر نه چشممون کوره و نه دستمون چلاق، چرا باید تنبلی کنیم؟ الان که فکر می‌کنم، می‌بینم بی‌راه نمی‌گفت...

کتاب صعود به K2 با چرخ دستی توسط امید شیخ باقری نوشته شده و انتشارات نردبان آن را در 104 صفحه منتشر کرده است.