همیشه وقتی همه‌چیز روبه‌راه است، یک جای کار هم می‌لنگد. شهر روشن با تمام خوبی‌هایش شلوغی خودش را هم دارد. آن‌قدر دوخرچه در خیابان می‌ایستد که اگر بدبختی یک‌ دفعه دل‌پیچه بگیرد و ناچار باشد تندوتیز خودش را به جایی برساند، یا اگر بچه‌ای خواب بماند و بخواهد باعجله به مدرسه برسد، کارش زار است. آن‌قدر در راه می‌ماند و حرص می‌خورد که جگرش آب می‌شود. بیشتر اتفاقات بد دنیا از همین‌جا شروع می‌شود. از جایی که آدمیزاد حرص می‌خورد ولی هیچ‌ کاری نمی‌کند و آن‌وقت یکی از راه می‌رسد و کار دستش می‌دهد...