رفتن به محتوای اصلی
اعتماد به نفس چیست و چرا کودکان باید اعتماد به نفس داشته باشند؟ راههای تقویت…
چگونه دوستی با طبیعت را به کودکان بیاموزیم؟
سیاره زمین تنها زیستگاه و پناهگاه آدمیان است و لزوم نگهداری و مراقبت از آن باید بر عهده همه از کوچک تا بزرگ باشد. اولیا و مربیان بهتر است از صحبت پیرامون مسائل دلهره‌آور و دغدغه‌های محیط زیستی با کودکان بپرهیزند و اضطراب بیش از نیاز به آن‌ها وارد نکنند، در عوض خوب است با انجام فعالیت‌هایی هرچند کوچک آن‌ها را به سمت حافظت از محیط زیست، تولید زباله کمتر، مهربانی با حیوانات، بازیافت، صرفه‌جویی در مصرف منابع و به طور کلی دوستی با طبیعت هدایت کنند.
مهم‌ترین قدم در تربیت کودکانی علاقه‌مند و مسئول نسبت به طبیعت و محیط زیست صحبت با آن‌ها دراین‌باره به زبان خودشان است. آن‌ها به طور خودبه‌خود نمی‌دانند که کدام از یک از رفتارهایشان می‌تواند به طبیعت آسیب بزند. اما می‌توانید با انجام فعالیت‌هایی ساده به همراه آن‌ها آموزش‌های لازم را درباره چگونگی دوستی با طبیعت برای کودکان فراهم آورید. هم‌چنین می‌توانید کتاب‌ها و داستان‌هایی را که درباره جانوران و گیاهان مختلف است برای آن‌ها بخوانید و به‌این‌ترتیب نسبت به طبیعت و ساکنان آن در ذهنشان، ایجاد علاقه کنید. در ادامه این مقاله راهکارهایی را برای آموزش دوستی با طبیعت به فرزندانتان به شما خواهیم آموخت.
1. تولید زباله کمتر و تفکیک و بازیافت:
دوستی با طبیعت را می‌توانید از خانه و کلاس خود شروع کنید. والدین و مربیان به همراه کودکان می‌توانند با استفاده از وسایلی که بدون استفاده مانده محفظه‌هایی برای جدا کردن زباله‌هایی مانند کاغذ و مقوا تهیه کنند. برای این کار می‌توان یک جعبه یا سطل خالی را رنگ کرد و در جای مخصوصی قرار داد و از آن فقط برای دور انداختن زباله‌های خشک استفاده کرد. در صورتی که فضای کافی در اختیار داشته باشید بهتر است برای تفکیک شیشه و پلاستیک هم جای اختصاصی در نظر بگیرید. برای اینکه کودک متوجه شود که هر سطل مخصوص تفکیک چه نوع زباله‌ای است می‌توان از رنگ‌های مختلفی استفاده کرد یا روی هر سطل یا جعبه را نقاشی کشید.
آموزش بازیافت به کودکان از طریق درست کردن کاردستی با استفاده از مواد دورریختنی مانند شیشه و پلاستیک و کاغذ و مقوا می‌تواند بسیار مفید باشد. در این روش هم‌زمان خلاقیت کودک و مهارت‌های دست ورزی او پرورش می‌یابد و هم‌چنین با مفهوم بازیافت و کاهش تولید زباله آشنا می‌شود.
2. کاشت درخت و باغبانی و پرورش گیاهان خوراکی:
از بهترین راه‌هایی که می‌توانید از طریق آن بین کودکان و طبیعت پیوند و ارتباط ایجاد کنید کمک گرفتن از آن‌ها در انجام کارهای باغبانی و کاشت و پرورش گیاهان خانگی و آپارتمانی است. باغبانی کردن کودکان باعث می‌شود آن‌ها به‌طور مستقیم خاک و گیاهان مختلف را لمس کنند و از نزدیک با حشرات و کرم‌هایی که به‌طور طبیعی در خاک باغچه‌ها یا گلدان‌ها زندگی می‌کنند آشنا شوند.
مربیان مهدکودک‌ها و مدارس به‌عنوان یک اردوی مطالعاتی و سرگرم‌کننده می‌توانند بچه‌ها را به مدارس طبیعت یا زمین‌هایی ببرند که امکان کاشت نهال و بذرهای سبزی در آن‌ها وجود دارد. با یک آموزش ساده و همراهی بزرگ‌ترها کودکان می‌توانند به‌تنهایی یک نهال بکارند و لذت هدیه کردن یک درخت جدید به زمین را بچشند.
روشی دیگر برای آموزش دوستی با طبیعت به کودکان باغبانی و پرورش گیاهان خوراکی است. بچه‌ها به کمک بزرگ‌ترهایشان می‌توانند گیاهانی که مراقبت از آن‌ها ساده است را پشت پنجره یا در بالکن یا حیاط خانه در گلدان و باغچه‌های کوچک بکارند. این کار هم باعث کاهش اضطراب کودک می‌شود و هم به پرورش مهارت‌های دست ورزی و خلاقیت او کمک می‌کند. به‌علاوه استفاده از مواد غذایی ارگانیک به سلامتی بیشتر بدن کمک می‌کند. ازجمله گیاهان خوراکی که کاشت و پرورش آن‌ها بسیار آسان است می‌توان به ریحان، نعناع، جعفری، گشنیز، فلفل و… اشاره کرد. چنانچه تجربه خرید از سایت انتشارات فنی ایران- کتاب‌های نردبان را داشته باشید می‌دانید که به همراه کتاب‌های خریداری شده بذر چند نوع گیاه را به‌عنوان هدیه دریافت می‌کنید.
3. کمپوست کنیم:
یکی از مواردی که باعث آلودگی شدید محیط زیست و طبیعت و آسیب رسیدن به گیاهان و جانوران می‌شود، شیرابه‌های ناشی از زباله‌هاست. یکی از مؤثرترین راه‌ها برای جلوگیری یا کاهش تولید این شیرابه‌ها استفاده از روشی تحت عنوان کمپوست است. به‌طور معمول روزانه ما در حال تولید زباله‌های تر و خشک هستیم. زباله‌های خشک همچون کاغذ و شیشه و فلزات را همان‌طور که پیش‌تر به آن اشاره کردیم می‌توان بازیافت کرد. زباله‌های تر مانند تفاله‌های چای و قهوه، پوست میوه و آجیل، باقی‌مانده سبزی‌ها و دیگر زباله‌های تر را می‌توان داخل یک سطل یا یک چاله قرار داد و روی این مواد را با خاک پوشاند و کمی مرطوب کرد. سپس هر هفته باید تمام مواد باهم مخلوط شود تا اکسیژن به بخش‌های مخالف آن برسد و مواد آلی توسط باکتری‌ها تجزیه شود. بعد از مدتی یک کود کمپوست مرغوب به دست می‌آید. از این کمپوست می‌توان برای باغبانی و کشاورزی ارگانیک استفاده کرد.
4. استفاده از حمل و نقل عمومی:
دوستی با محیط زیست برای کودکان را در زندگی روزمره به آن‌ها آموزش دهید. بسیاری از افراد تصور می‌کنند منظور از دوستی با طبیعت و محیط زیست صرفاً سفر کردن با کوله‌پشتی و کمپ کردن در دل طبیعت است اما از این مهم‌تر نکته‌هایی است که می‌توان در طول زندگی روزانه به آن‌ها عمل کرد. به عنوان مثال یکی از مؤثرترین راه‌ها برای حفاظت از محیط زیست و طبیعت مصرف کمتر سوخت‌های فسیلی است که در گرو مصرف کمتر بنزین و گازوئیل در شهرها است. استفاده از وسایل نقلیه عمومی همچون اتوبوس، مترو، تاکسی و خودداری از سوار شدن ماشین و موتورهای شخصی به جلوگیری از آلودگی هوا و آسیب‌های محیط زیستی کمک می‌کند. پس بهتر است فرزندان خود را از همان دوران کودکی به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی عادت بدهید.
برای مسیرهای کوتاه و با شیب ملایم هم استفاده از دوچرخه پیشنهاد می‌شود. به این ترتیب هم کمی ورزش می‌کنید و هم به حفظ سلامتی بدن خود کمک می‌کنید و هم زمان از آسیب‌های ناشی از سوخت‌های فسیلی به محیط اطراف جلوگیری می‌کنید.
5. جمع کردن زباله:
برنامه‌ریزی کنید تا با فرزند خود هرازگاهی به طبیعت اطراف شهر یا پارک‌ها بروید. هم از فضای سبز و هوای تمیز و نور خورشید لذت ببرید و هم مدتی را به جمع کردن زباله‌ها از محیط اختصاص دهید. برای این کار می‌توانید یک مسیر مشخص را به صورت پیاده طی کنید و با استفاده از دستکش و کیسه‌ای بزرگ، زباله‌های خشک مسیر را جمع‌آوری کنید. نتیجه این کار احساس خوبی به شما و فرزندتان می‌دهد و باعث می‌شود هم از تمیز شدن طبیعت لذت ببرید و هم به دیگر عابرانی که ممکن است شما را هنگام این کار ببینند یاد بدهید که ریختن زباله در طبیعت کار درستی نیست.
به چه علت دوستی با طبیعت برای کودکان اهمیت دارد؟
بودن در طبیعت به کودکان کمک می‌کند تا بتوانند همه حواس خود را به کار بگیرند و هم‌زمان احساس کنجکاوی آن‌ها برانگیخته شود. چنانچه کودکان بتوانند ساعاتی از هفته را در طبیعت و فضای سبز وقت بگذرانند، سلامتی ذهنی و جسمی‌شان بهبود می‌یابد و می‌توانند از هوای تازه و محیطی مناسب برای فعالیت و تحرک بدنی استفاده کنند. همان‌طور که می‌دانید زندگی شهری و آپارتمانی باعث محدود کردن کودکان می‌شود و آن‌ها را از تجربه‌های جدید محروم می‌کند اما بودن در طبیعت به افزایش ظرفیت یادگیری و خلاقیت آن‌ها کمک می‌کند.
نوشته های مرتبط
برای این نوشته 0 نظر ثبت شده است